Iron maneko nire entrenoen eta bizipenen erakusgarri izan nahi duen bloga

Blog en los que quiero compartir la preparacion del iron man..

viernes, 9 de noviembre de 2012

New York ezinezko amodio baten historia-New York historia de un amor imposible

Pasa da egun bat New Yorketik bueltatu nintzenetik, eta poliki poliki itzultzen ari gara egunerokotasunera... Alde batetik gogoak baditut post honen bitartez piska bat barruak hustutzeko, baina bertzetik ikaragarrizko pereza ere ematen dit bertan bizitutakoa kontatzeak... Bloga jarraitu duzuenak badakizue, maratoia prestatzen pasatutako gorabehera guziak, lesioak, buruhausteak... Pertsonalki ezagutzen nautenek ere badakite, joan den urtean bi asteren faltan New Yorkera joan gabe geratu nintzela, arazo "burokratiko" batzu tarteko... New Yorkeko maratoiarako saria tokatu izana izan zen lasterka serio hasteko arrazoi nagusia, eta hortik sortu zen Iron mana egin nezakenaren asmo eta ametsa... Argi dago hasierako puntu bat markatu zuela nire kirol bizitzan, baina bi gauza desberdin tarteko, ezin izan dut maratoi horretako borobila itxi... Aurtengoa gertatu eta gero, borobila itxi behar dela pentsatu dut, batetik antolakuntzak edo bertako agintariek gurekin jolastu zutelako, eta bestetik, azaroro holako gauzetan sartzeko hilabete oso txarra delako..

Hasierako hausnarketa egin eta gero, maratoian bizi izandakoaren kronika  eginen dut.. Ortziralean 50 minutuko rodaje oso lasai egin genuen hara joandako denok, oso oso esperientzia polita izan zen New York bezalako hiri batean laster egitea. Times Squaretik atera, Central Parkera joan, han bostgarren etorbidetik igo, eta bertatik 47enera jeitsi ginen, bertatik hotelera itzultzeko... San Patrizioren katedrala, Rockefeler zentroa,... toki ikusgarriak eta sentsazio onekin lasterka, minik gabe peroneoetan jarritako mediei esker... Bertatik feriara joan ginen dorsalak hartzera. Han ikusten da New Yorkeko maratoiaren haunditasuna, goizeko 11ak izanen ziren, eta ikustekoa zen bertan zegoen jendetza, dorsala hartzeko zain... 3000 lagun edo erraz, eta ilara gero eta haundiagoa bihurtzen ari zen.. Dena itzel antolatuta zegoen, eta nahiko azkar aritu ziren dorsalak banatu eta kamisetak banatzeko. Dorsala hartu genuen, eta orduan argi ikusi genuen lasterketa eginen zela...




Arratsalde guzia turismoa egiten egon eta gero, afaltzeko orduan enteratu nintzen maratoiaren kantzelazioaz... Pena, tristura, amorrua... Zaila da hitz batean sentitu nuen guzia adieraztea... Larunbatean ez nuen New Yorkez batere gozatzea lortu, eta txarrena familiari ere eragin ziola nire mala letxeak... Igandean 9etan Central Parketik lasterka egiteko geratu ginen, protesta gisa... Hasiera batean bi itzuli (20km) egiteko asmoa nuen bakarrik, baina bertan zegoen anbientea ikusita, 42 kilometroekin animatzera ekarri zuen, eta hola Maratoi pirata egitea erabaki nuen, lehendabiziko New Yorkeko maratoia egin zen toki berdinean. (Jarraituko du)

Ya ha pasado un día desde que volví de new York, y poco a poco vamos volviendo a nuestra rutina... Por un lado tengo ganas de desahogarme mediante un post, pero por otro lado también me da mucha pereza vover a revivir lo vivido allí... Los que habeis seguido el blog sabeis todos los problemas que he pasado preparando este maratón, lesiones, comeduras de cabeza... Las personas que me conocen personalmente también saben, que el año pasado me quede a las puertas de correr en New York por un problema "burocratico" que me dejo fuera a falta de dos semanas... Cuando me toco el premio del viaje a New York para participar en su maratón, se produjó un punto de inflexión, ya que a lo que hasta ese momento solo fue bici, se le unió el running, y por consiguiente el sueño de ser finisher en un Iron man. Significó un punto de inicio, y por dos años consecutivos y por razones diversas, no he podido cerrar ese circulo... Después de lo acontecido este año, he pensado que debo de cerrar el circulo, por un lado los organizadores y autoridades de New York han jugado con nosotros, y por otro no puedo andar montando estas movidas noviembre tras noviembre...

Después de esta primera reflexión, intentaré realizar la cronica de lo vivido en New York.. El viernes hicimos un rodaje muy suave toda la gente que fuimos con Sport travel. Fue una esperiencia muy bonita correr en un sitio como Nueva York. Salimos de Times Square, fuimos a Central Park para subir por la 5 avenida, y de ahi bajar a la la 47 para regresar al hotel.. La catedral de San Patricio, el Centro Rockefeller... sitios espectaculares y entreno con buenas sensaciones... sin dolores gracias a las medias compresivas... De ahi nos fuimos a la feria a retirar los dorsales. Ahi se ve por primera vez la gran magnitud del maratón de New York, serían las 11 de la mañana, y ya habría una cola de unas 3000 personas, que no paró de crecer. Pese a la gran cola, la espera no fue muy larga, y gracias a la gran organización en un cuarto de hora habíamos retirado los dorsales y la camiseta. Una vez cogidos los dorsales, todos pensabamos que el maratón se celebraría seguro...

Después de toda la tarde haciendo turismo, a la hora de cenar me enteré de que la maratón no se celebraba... Pena, tristeza, rabia... Es dificil describir lo que sentía con una sola palabra... El sabado no disfrute nada con New York, y lo peor es que no pude evitar estar asi ni con mi familia... El domingo quedamos a las 9 de la mañana para correr, en modo de protesta.. En un principio solo pensaba correr 2 vueltas (20 kilometros), pero viendo el extraordinario ambiente que se respiraba, decidí intentar hacer los 42, en el mismo sitio y recorrido donde se hizo la primera maratón de New York... (Continuará)

No hay comentarios:

Publicar un comentario